Twee keer een 10inch om ons lekker te maken voor de komende langspeler. Beauty Pageant is een trio uit Newcaste On Tyne dat duidelijk is beïnvloed door Teenage Jesus And The Jerks, The Honkies en meer van dat experimenteel no-wave spul. Zelf noemen ze het pro-wave, zo zijn ze het journaille meteen een stapje voor. Helen (bariton en altsax), Marie (howling, shrieking, guitar battering, oscillation noise) en Dan (drums) maken korte noisy stukjes waarop Marie haar vocaal helemaal kan laten gaan in klanken, meer dan woorden. We kunnen net zo goed stellen dat de drie nummers een bastaardkindje zijn van Siouxie Sioux en Melt-Banana, met een bewust verstorende saxofoon erdoor gehusseld. Intrigerend en avantgardistisch is dit trio zeker een band waar we nog van zullen horen. Zu draait al een hele tijd langer mee en schenkt ons als voorbode voor het grote geweld een voorproefje van wat ons te wachten staat. De bezetting is namelijk gewijzigd. Luca T. Mai (sax) en Massimo Pupillo (bas) trokken als nieuwe drummer Gabe Serbian aan, die reeds furore maakte met het chaotisch superieure The Locust. Om hun voorliefde voor metal nog eens extra in de verf te zetten, nodigden ze Mark ‘Barney’ Greenway (Napalm Death) uit om mee zijn stempel te zetten op dit drie songs, eenzijdig afspeelbare stukje vinyl, te drukken. Het titelnummer doet wat denken aan Mombu, die andere band van Mai, voor een deel omdat er ook geëxperimenteerd wordt met niet-westerse klanken. ‘Silent Weapons For Quiet Wars’ is old skool Zu, stevig pompend en beukend zoals we ze altijd graag hebben gehoord. Afsluiter van dit elf minuten durende plaatje vormt ‘Easter Woman’, inderdaad, een cover uit ‘Commercial Album’ van The Residents, waar Barney net zo zotjes mag doen als het origineel was. Zu was even gesplit, maar dat valt er absoluut niet aan te horen. Ze zijn meteen terug van eigenlijk nooit echt weggeweest. Op naar het volgende, ongetwijfeld interessante, album.