Een mooi vormgegeven dubbelelpee doet dienst als huis voor een klankenwissel tussen twee gereputeerde Britse experimentalisten. Het basismateriaal wordt geleverd door Coleclough: een compositie voor drones, metaal, glas, stromend water en bunsenbrander. Ook de verfborstelklanken bij de creatie van het hoesontwerp (een schildergedicht van Geoff Sawers) worden in hun geluidsmachine opgezogen. Torch Songs klinkt meer ingetogen en kaler dan wat we van deze heren gewend zijn, wat deze release minder geschikt maakt voor nieuwkomers. De eerste tweehondervijftig kopers krijgen het originele concert als bonus cd, wat hen de gelegenheid geeft om het zaakje zelf beter te remixen. In het gewaardeerde achttiendelige Tietchens heruitgavenprogramma zijn we bij nummer negen aanbeland. Tietchens experimenteert in de jaren 1980 met de Fairlight CMI muziekcomputer, voor een éénzijdige lp op Multimood (1987). We treffen de Hamburger in een naar eigen zeggen conventionele bui, en het zwaarmoedige, repetitieve resultaat doet denken aan neoklassieke muziek. We lichten misschien een tipje van de sfeersluier als we meegeven dat Zwingburgen Des Hedonismus eerder al werd heruitgebracht op een cd die Marches Funebres heet. We worden verondersteld u warm te maken voor de minimale, nooit eerder uitgebrachte bonusversie Faircomp 1K, maar wij verkiezen de donkere industrielandschappen van Mysterien Des Hafens. Oorspronkelijk terug te vinden op de Face To Face Vol.2 split lp met Die Form, is deze havenstudie een meesterlijke combinatie van dreigend gedreun en repetitieve elektronica. Als David Jackman in een minimalistische en conceptuele bui is houden we steeds ons hart vast. Zijn kerkmeditatie op de cd Amen bevat de voor de hand liggende combinatie van orgeldreunen, piano, kerkklokken en religieuze gezangen. Het resultaat klinkt prima, maar bevat evenveel verrassende wendingen als een zondagochtendmis. Het zij zo.