De voorgeschiedenis is aardig om even te vermelden: Gareth Davis en de broertjes Kleefstra hebben elkaar leren kennen doordat Jan na een bestelling de verkeerde cd ontving, namelijk een van Davis. Het album beviel hem echter, hij nam contact op en Tongerswel is het resultaat. Het album bevat zes nummers, die improviserend tot stand kwamen en in een ruk zijn opgenomen tijdens twee februarinamiddagen. De algemene sfeer is kalm, bijna introvert, vanaf de eerste track. Romke Kleefstra op elektrische gitaar speelt op een terughoudende manier; Davis laat zijn basklarinet brommen, ruisen en zacht fluiten. Dan opeens begint een stem een tekst voor te dragen in het Fries. Mijn hemel, waarom moet er altijd zo monotoon en gedragen worden gedeclameerd? Om de voordracht een dramatische, duistere lading te geven? De teksten zijn overigens in een tweetalig boekje Fries en Engels bij de cd gevoegd, alles uiteraard in nagenoeg monochroom zwart uitgevoerd. Het blijft de hele cd hetzelfde recept. De muziek is steeds fraai, met kalm elektrisch gitaarspel (en in het titelnummer plots wat extraverter), aan- en afrollend geruis, bedachtzame tonen en af en toe een krijs van de basklarinet, met een lichte echo die ruimtelijkheid (met andere woorden: leegte) suggereert. Een desolate sfeer, een herfstachtige weemoed overheerst. Zet je kraag op, handen diep in de zakken, turen naar de waterige lucht boven het grijze land. Jammer dat iemand dan plots op zon clichématig gedragen, o zo serieuze wijze begint te declameren.