Het in Brussel gevestigde label Black Basset bestond in juni net een jaar. Zeven albums werden er in dat jaar uitgebracht, waaronder heel wat moois van bijvoorbeeld Mont-Doré, Thot en Castles. Op het einde van 2014 verschijnt de achtste titel in de catalogus, op 300 exemplaren en zoals gewoonlijk alleen op vinyl. Deze keer kozen de mannen voor een duo uit Le Mans, dat sinds 2011 actief is en een vreemde mix van een resem genres aan elkaar breit. Het duo fabriceerde eerder een ep en komt nu aanzetten met een eerste langspeler, waarop zeven instrumentale stukken staan. Lemien Dacoq en Smaseph Jolley, zoals de heren noemen of zich noemen, zijn niet voor één gat te vangen. Er zit heel wat elektronica in de muziek, drums en gitaren ook, al is niet altijd vast te stellen welk instrument we nu eigenlijk horen. Dat is hetzelfde met een genrebepaling. Elektronica, mathrock, postrock, noise, soms bijna dansbaar en dan weer zo tegendraads als maar kan. En toch klinkt het nergens ver gezocht of moeilijk. Integendeel, de zeven stukken gaan er vlotjes in, al onthouden we er niets van. Ook niet na een paar keer luisteren. Daarvoor stuitert de boel tegelijk alle kanten op, zonder dat de coherentie zoek geraakt. Uiteraard juichen we dit soort bands toe. Dit is geen eenheidsworst maar een stukje avontuurlijke instrumentale muziek waar bij momenten geen touw aan vast te knopen is, of het moet er eentje zijn dat uitrafelt.