Vorig jaar debuteerde het trio Wight uit het Duitse Darmstadt met Wight Weedy Wight en de band staat nu alweer klaar met een opvolger. Het debuut stond dan ook zijn mannetje tussen ander werk van psychedelisch getinte stoner/doom. En dat doet ook deze behoorlijk gevarieerde opvolger. Wights gitarist annex zanger annex labelbaas René Hofman produceerde de plaat zelf en de mastering werd gedaan door Tony Reed. Die laatste is gitarist bij verwante bands Mos Generator en Stone Axe en deed gelijkaardig gewaardeerd werk voor bijvoorbeeld Saint Vitus. En dat het debuut van Wight in deze kringen gewaardeerd wordt, bewijst ook de cover, die geschilderd werd door Arik Roper, die eerder mooi werk afleverde voor Sleep, High On Fire en Weedeater. Het is aangenaam gezelschap natuurlijk en Wight mag daar gerust tussen. Twee sessies waarin ze live hun songs speelden waren voldoende om de plaat in te blikken. En daar prijkt uiteraard trage aan doom verwante stoner op, die absoluut geen kopie is van voornoemde bands. De plaat is iets minder gitaargeoriënteerd dan zijn voorganger, ten faveure van een gevarieerdere opbouw. Opener Kiss Your Friends Goodbye bouwt traag op, lijkt te eindigen maar dan komt een orgel een goede halve minuut de jam verder zetten. In Southern Comfort, Northern Light komen halfweg een saxofoon en een keyboard om de hoek piepen waarna het akoestische Halfway To Infinity jammer genoeg een beetje de sfeer en de coherentie uit de plaat haalt. Gelukkig herpakt de band zich snel met het lange Master Of Nuggets en houdt dit vol tot het einde, met het geslaagde instrumentale titelnummer als afsluiter. Wight koos bewust om dit keer meer te gaan voor songs dan voor jams en is daar heel goed in geslaagd.