Dominick Fernow schudde in 2011 tijdens de opnames van Bermuda Drain noise volledig van zich af en smeet zich even op monolithische doom techno. Twee jaar voordat eender andere zelfbewuste technoproducer zich diezelfde zwar(t)e slagen toekende. Maar hij liet de tracks ook twee jaar in de kast liggen. Waarom eigenlijk? Dominick probeerde al vaker een brug te slaan tussen zijn liefde voor noise en de verleiding van de technobeats. Terwijl hij de voorbije maanden vooral als Vatican Shadow de wereld wilde verontreinigen, werpt hij met Through The Window zijn meest beluisterbare en dansbare plaat in de ether. Ook al eist de openingstrack een bijna twintigminuten durende, met angst doorspekte gutsende zweetuitbraak, die pas echt catastrofaal losrukt ergens rond de negende minuut, bruikbaar dansmateriaal wordt het niet. Het rolt en stuwt als een onheilspellende door lage bassen aangedreven nachtkreet langs een oppervlakkige techno-eenvoud die flirt met goedkope synth-effecten en de jaren 1970 doorheen de goth-jaren sleept en tijdens een rave-party uitspuwt. Het beukt en bonkt en wordt afgestompt door het rijkelijk met machinale ritmes, white noise en spoken word bespekte Terracotta Spine. Het gunt je drie minuten beklemming en ongemak, een schattig geschenkje van Prurient. You Show Great Spirit dreunt dan weer verder op het bombastische ritme waarmee het album geopend werd. Opnieuw een aanhoudend dansgelag dat verstoord wordt met synth-lijntjes, verloren gewaande noise-erupties en een monotoon, opzwepend riedeltje dat zich hardnekkig aan de song vastbijt. Het blijft gek genoeg de vraag waarom Dominick Fernow net dit als Prurient releaset. Is het omdat hij zelf het hokjesdenken en de bijhorende verplichtingen beu is of is het een hommage aan de muziekwereld nu aangezien elke zelfbewuste techno-producer probeert noise-knikkende soundscapes te maken. Desondanks, een fantastische technomonoliet van de man van wie je het minst had verwacht.