Niets laat vermoeden dat de professioneel ingestelde Jneiro Jarel pas aan zijn debuut toe is met ‘Three Piece Puzzle’. Een dergelijk talent is het levende bewijs van massa’s creatieve energie. Je beseft onmiddellijk hier geen banale hiphop in huis te hebben gehaald dankzij de exotische opener ‘Big Bounce Theory’, een track die een vreemdsoortig concert van vertraagde koperblazers in haar riff herbergt. De meeste nummers van de uit Philadelphia afkomstige dj-mc leggen de klemtoon op aangename harde, chaotische knetterende beats, zware vintage synth-sounds en een chaotisch sfeertje. De filosofie van Madlib is bij momenten niet ver weg. Schrik niet, want pareltjes zoals de erotische acid-trip ‘Black Cinderella’ of de heerlijke soul van ‘Breathin’ en de groovy sambahop van ‘Sun Walkers’ bewijzen ‘s mans zelfstandigheid. Warm aanbevolen!!
Het wagentje van Opio bolt ook best lekker, doch de chauffeur blijft liever op de grote wegen. Het is eventjes schrikken de eerste minuten: reeds in het tweede nummer (‘Dream … But Don’t Sleep’) doen stem en flow sterk denken aan Eminem, niet bepaald een favoriet op de Gonzo-redactie. Na het overbodige ‘Things Do Change’ trekt het album zich evenwel terug op gang; met het jazzy ‘Granite Earth’ ben je terug op kruissnelheid. Hoewel het album voor het leeuwendeel aangenaam swingt, mocht de productie een stukje soberder, want nu is het soms file rijden op de Opio-baan ten gevolge van een gekantelde vrachtwagen met samples. Gelukkig kreeg Opio op debuutplaat ‘Triangulation Station’ nobele hulp van bekende en ervaren vriendjes zoals Amp Fiddler of Del the Funky Homosapien, want het is maar de vraag of deze jongen het op zijn eentje er even goed van had afgebracht.