In punkrockmiddens zal I Hate Our Freedom als een soort van supergroep worden aanzien. De band uit Brooklyn bestaat namelijk uit mannen met een voor het genre zeer interessant bandverleden. Joseph Grillo (Garrison, God Fires Man, Gay For Johnny Depp) op zang en gitaar, Justin Scurti (Milhouse) ook op gitaar, Scott Winegard (Texas Is The Reason) op bas en Tucker Rule (Thursday) op drums. Alleen die twee laatste zijn op het album niet terug te horen, maar wel Scott Padden op bas en Jack Jeffries op drums. Een beetje vreemd dan toch, dat de promo voor een album met grote namen gooit en die nergens zijn te bespeuren. Soit, na een single en het debuut Seriously is er een opvolger en het is al snel gedaan ermee. Want na twintig minuten doordenderen in een mix van posthardcore, punk en indie met een tiental behoorlijk korte songs is het alweer afgelopen. Melodie en agressie gaan hand in hand en de sound ligt behoorlijk dicht bij het werk van Rival Schools. De songs lijken jammer genoeg allemaal nogal op elkaar en echte uitschieters horen we niet. We doen ons best, willen iets leuks horen maar zijn het steeds sneller vergeten dan we het konden beluisteren. Niets nieuws onder de zon, en eigenlijk was dat bij hun debuut ook al zo.