Vrijwel elke muziekcriticus, popconnaisseur of cultuuranalist heeft zich de laatste maanden gebogen over Retromania van Simon Reynolds, of is dat voornemens. Opzoek naar en verklaring voor de hang naar het verleden in de popmuziek sinds de eeuwwisseling. De noughties waren een grote rollende retro show. En als het aan het Belgische Sidesteps ligt rolt die show nog even door. Op EP gaat het trio terug op de synthpop en wave uit de jaren 1980. Depeche Mode noemt de band zelf als referentiepunt, en Joy Division. Bands waar wij bij Gonzo (Circus) nog steeds met ontzag naar luisteren. Maar de pathos en passie van deze bands is bij Sidesteps plastic en plat. Voornaamste oorzaken hiervoor zijn de vlakke vocalen en de flinterdunne synthesizer partijen. Verdieping is vrijwel geheel afwezig. EP is een carbonkopie waaruit weliswaar kunde blijkt, maar waarin eigen kleur ontbreekt. Op de dansvloer van een gothfeest zal het vast werken, maar de kracht van een Cold Cave heeft het bij lange na niet. Geheel anders is dat met Perils Of Penelope, eveneens op het Waalse Gaw ! Bastards Records verbonden aan de studio Gaw! Recordings. Dit kwartet jonge Walen laat op This Product Is Not A Toy zeven mathrock werkjes horen die in geluid hun plaatsvinden in het midden van Reynolds, Rodan, …And So I Watch You From Afar en Obstacles. Ruig, gretig, met de drive van punk maar de precisie van een rekenmachine. Niet dat This Product Is Not A Toy geen schaafwerk behoeft, maar de ruwe basis is gelegd. De voorspelbare momenten daargelaten is dit een zeer bevredigend debuut van een band om in de gaten te houden.