Redelijk out of the blue is daar ineens een nieuw album van Public Image Ltd of gewoon PIL. In een foeilelijk groengeel hoesje lacht het ons triomfantelijk toe. Sinds That Was Is Not in 1992 uitkwam, hebben we het moeten doen met compilaties, heruitgaven en het recente Live At Rockpalast. Maar vanaf 2009 treedt de band echter weer sporadisch op. This Is PIL begint overrompelend met een trits aan ijzersterke songs waarin John Lydon met schmierende stem weer ouderwets op dreef is. In de titel- en openingstrack verwelkomt hij ons op een cynische manier in de “PIL-zone”. In de volgende track One Drop (ook uit op 12inch), zingt en declameert hij er lekker vinnig op los. In Deep Water valt het gemene en goed gedoseerde gitaarwerk van Lu Edmonds (onder andere The Damned) op. Hierna boeten, wat mij betreft, de songs wat aan power in. Mede omdat Lydon meer gaat zingen dan declameren of schreeuwen. Maar in Reggie Song hervindt hij zijn zeurderige stijl weer mooi. Het nummer Fool verdient een aparte vermelding. Na een paar luisterbeurten begon deze ballad mij langzaam in zijn greep te krijgen: het is een echte lovesong! You made a fool out of me, zingt hij in het begin. Maar hij eindigt met Please take me back. Hebben we Lydon ooit zo gehoord?
Kortom PIL lijkt aan een tweede jeugd te beginnen. Niet op het hoge niveau van hun eerste drie albums, maar toch met een album dat als een klein postpunk monument kan gelden. Dat laatste komt vooral doordat het viertal muzikanten, waaronder ook drummer Bruce Smith (Slits, The Pop Group), alles zonder poespas hebben opgenomen.