We hebben geluk. Pres derde album is eigenlijk een 7inch die als vinylalbum wordt aangeprezen, maar er dus geen is. De single bevat vijf nummers, samen net geen tien minuten, terwijl op de cd acht extra songs staan en we zo toch een degelijke portie Pre krijgen voorgeschoteld. Tien minuten is te weinig voor een band als deze, die ons met voorgangers Hope Freaks en Epic Fist al heel wat luisterplezier bezorgde. Uit Londen komt het kwintet: twee bassen, drums, gitaar en de stem van Exceedingly Good Keex. Deze dame heeft een stemgeluid dat ergens tussen dat van Yasuko Onuki (Melt-Banana) en de dames van Hellfire ligt, en dat vinden we uitermate fijn. Inmiddels dateert de vorige plaat alweer van twee jaar geleden, en ook nu krijgen we eigenlijk geen nieuw werk te horen. Keex is voortdurend op de hort met The Big Pink en haar eigen band Comanechi, terwijl een aantal van de anderen (eerst allemaal, nu nog de helft) deel uitmaken van Male Bonding, een band die zijn platen uitbrengt bij Sub Pop, en volgens collega (oc) meer dan degelijke noisepop produceert. Dertien stuks, outtakes en niet eerder verschenen nummers, en dit keer blijken die van de single, op de heftige opener Yr Fun Is Fun na, ondergeschikt aan de overige no wavesongs. Alle nummers werden opgenomen in de periode tussen de twee vorige albums of raakten daar net niet op, terwijl ze het wel degelijk verdienden. De meeste tracks duren net iets meer dan een minuut, maar ook in langere songs als Big Dique en Dead Pony weet Pre zich goed uit de slag te trekken. Denk Mars en Teenage Jesus And The Jerks die zich hebben verwaardigd zich aan te passen aan het jaar 2011. Restjes, ze kunnen heerlijk zijn.