De Fransman David Sphaèros vormde Aqua Nebula Oscillator in 2000, maar platen uitbrengen kwam er in de eerste jaren niet van. Sinds 2008 lukt dit wel en de band is, inclusief het op Funeral Folk uitgekomen verzamelalbum Caves Recordings 1998-2008, nu toe aan zijn vierde volwaardige cd. De band mag dan al niet heel bekend zijn en de optredens niet aan elkaar rijgen, fans van Acid Mothers Temple mogen deze plaat zeker niet missen. Dit is namelijk stevige psychedelische rock waarin wel plaats is voor gefreak, maar tevens vaart wordt gemaakt. Gepiel voor een paar minuten is hier absoluut niet aan de orde. De band wil spacerocken met de nadruk op rock. En al duikt er hier en daar toch een obligate sitar op, die wordt al snel het zwijgen opgelegd door een portie gitaargeweld. De band kiest voornamelijk voor compacte nummers waardoor vooral de kortere, minder freaky nummers van AMT in dezelfde lijn liggen. En toch is ANO anders. Luister naar Black Sun, waarin David klinkt als een herrezen Ian Curtis en ook de muziek klinkt als een psychedelische rockversie van Joy Division. Lucifer is dan weer als een opgefokt Hawkwind dat rockt alsof de duivel hen letterlijk op de hielen zit. Er kunnen nog massas andere vergelijkingen worden gemaakt, zowel naar bands uit een ver verleden als naar hedendaagse freaks als Master Musicians Of Bukkake en Black Angels. Het zal de Fransen worst wezen. Hun songmateriaal is meer dan sterk genoeg om op eigen poten te staan. Grootste inspiratiebron zijn namelijk aliens, voodoo, horror, cultfilms en auteurs als Antonin Artaud en H.P. Lovecraft. Enige minpuntje dat we kunnen aanduiden zijn de soms wat te blikkerig klinkende drums, maar voor het overige is dit een sterke psychrockplaat.