Liars hebben het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Het drie jaar oude debuut zorgde met o.m. Radio 4 en The Rapture voor een al bij al verfrissende injectie van dansritmes in harde rockmuziek. Met intense optredens oogstte men alom lof. Die hoekige postpunk wordt hier bijna volledig overboord gegooid. De ritmesectie nam de benen en met de nieuwe percussionist Gross werd Liars een trio. De lange albumtitels zijn gebleven. De genoemde verdrinkingsdood alludeert op de beruchte heksenproef, een soort godsoordeel waarbij de van hekserij verdachte ongelukkige geboeid in het water werd gegooid. Een echte heks bleef drijven, een onschuldige verdronk. Punk en conceptplaten sluiten elkaar niet per definitie uit, denk maar aan Refused en Nation Of Ulysses. Hekserij op het Duitse platteland is echter een thema dat je eerder associeert met extreme metalgroepen (Cathedral of Pestilence bv.). De New Yorkers kijken verder dan de gratuite tortuurverhalen: de heksenjacht wordt in zekere zin de metafoor voor de huidige politieke malaise. Angst en geruchten houden onrecht in stand. Industriële artrock met steeds vager wordende structuren is het nieuwe expressiemiddel. Tapeloops, knarsetandende electronica en stotterende drumpatronen maken hun opwag. De plaat is bij vlagen meeslepend maar mist al geheel slagkracht en focus. Wij halen alvast onze This Heat-albums nog maar eens boven.