Opererend vanuit Groot-Brittannië (Nottingham) is Saint Joan een kwintet dat is samengesteld uit Britten, Hongaren en Fransen. Als het de band uitkomt, voegen ze aan hun bezetting nog een fluitist, vibrafonist of cellist toe. Het palet mag breed zijn, dat is zeker. En het past uitstekend bij de sferische pop die de band maakt. Buiten lijkt bij momenten ook vooral de herfst te domineren, en dat is op dit debuut niet anders. Gezapige, ingetogen poppareltjes die de ene keer richting Mazzy Star, Opal, Galaxie 500 of Tindersticks trekken en dan weer richting Low, Walkabouts of de softe kant van The Velvet Underground. Inderdaad, grote namen allemaal. The Wreckers Lantern past er echter wonderwel tussen. Luister maar eens naar het prachtige Every Street Light en ook u zult beseffen dat quasi perfecte droompop ook u overstag kan krijgen. De leden van de band vonden elkaar in hun fascinatie voor auteurs als James Joyce en Virginia Woolf, maar net zo goed door alles wat met het maritieme heeft te maken. De zee als belichaming van het onderbewuste zoals Jung het zag, loopt als een rode draad door melancholische liedjes over verlies (December) en het door Hieronymus Bosch geïnspireerde The Four Last Things. De mini One At Twilight uit 2005 maakt zijn taak als voorbode meer dan waar, want dit debuut is een heel geslaagd herfstzwijmelplaatje.