Kort door de bocht klinkt het Deense Get Your Gun als een update van The Birthday Party, vroege Nick Cave And The Bad Seeds en Crime And The City Solution. Opener ‘Black Book’ etaleert dezelfde soort waanzin, met een net telkens naast het ritme beukende basdrum die daardoor uitermate effectief is. ‘Sea Of Sorrow’ ademt Scandinavische melancholie, die de invloed van eerder genoemde iconen verrijkt, aanvult en sterk genoeg maakt om onze aandacht heel erg bij dit debuut te houden. Andreas Westmark is de brulboei van dienst, die indien nodig net zo goed croont als Cave zelf. Hij kondigde recent aan dat ze door deze plaat, een plaatsje veroverden op het prestigieuze Roskilde-festival. Samen met deze plaat zal de indrukwekkende podiumprésence daar ook wel mee te maken hebben. In het titelnummer jengelt Westmark een eind weg. De Weltschmerz zit diep, de ellende en psychische wanhoop krijgen de bovenhand in een traag, meeslepend stuk. Zeven nummers, net geen veertig minuten, staan er op de plaat, die variëren van furieus tot ingetogen en melodramatisch, ons meesleurend in een wereld waar weinig zon valt te bekennen. Ze werken dan wel met luid/kalm/luid, maar doen het op een andere manier dan de postrockers. Get Your Gun haalt zijn inspiratie eerder uit de betere hardrock en uit de Aussie-scene van begin jaren 1980. We horen bij momenten zelfs gitaarwerk dat ons de overleden Rowland S. Howard in herinnering brengt. ‘Sometime’ is daarbij andere koek. Dit is Michael Gira met een in repetitie gezette drum als bij de logge stukken van Swans. Afsluiter ‘Tender Lies’ klinkt als een tranentrekker zoals Cave ze al jaren maakt, en Get Your Gun doet het net zo overtuigend. Dit is geen bijster origineel werk, maar wel een zeer degelijk en overtuigend debuut.