Na ‘Hirror Enniffer’, ‘Mare Decendrii’ en ‘Statu Nascendi’ is Mamiffer aan een Engelstalige titel toe, maar een stijlbreuk met het vroegere werk is deze vierde plaat geenszins. ‘The World Unseen’ is ook nu weer grotendeels gecomponeerd door zangeres-pianiste Faith Coloccia. Anders dan op haar soloproject Mára zijn haar prachtige pianoballades beter uitgewerkt en rijker aangekleed, maar ook een pak donkerder. Daarin speelt haar levenspartner en tweede groepslid Aaron Turner een prominente rol, met zijn collages van gitaar en ander drone-lawaai. Het drieluik ‘Domestication Of The Ewe’ is een harde brok geluidsexperiment die geleidelijk aan zijn schoonheid prijsgeeft. Daarmee vormt het een plaat in de plaat, want in feite vormen de acht nummers op ‘The World Unseen’ een vervlochten geheel, met donkere elektronica en zweverige zanglijnen die op tijd en stond prachtige ballades vrijgeven. In deze laatste categorie springen ‘Mara’ (zoals het soloproject, inderdaad) en ‘Flower Of The Field II’ eruit: statige, langzaam rijzende wolkjes van nummers, met de meervoudige sirenenzang van Coloccia, die haar piano in melancholische modus laat meespelen. Hemelse pracht, zoals steeds.