Nieuw, laat staan opzienbarend zijn deze drie releases hoegenaamd niet, maar het verdict mooi, interessant en degelijk verdienen ze in ieder geval wél. Verhalende ambient is verre van dood, dat bewijst Antwerpenaar Dirk Driesen die als BpOlar mijmert tussen ijle soundscapes en intrigerende drones met een industriële onderlaag. De muzikale invloeden die hij opsomt waaronder heel wat (grote) namen uit het elektronicasegment zoals Tangerine Dream, Klaus Schulze, Brian Eno, Paul Schutze en Steve Roach – verraden een diepgewortelde fascinatie voor de atmosferische zijde van het elektronische spectrum. Driesen kent zijn klassiekers, zo veel is duidelijk. Dat hij er tenminste eerlijk over is en het eindresultaat The White Heads bijzonder sterk is, plaatst hem in een bijzonder comfortabele positie, namelijk aan de kop van het nieuwe peleton. Nu vidnaObmana niet meer is, is het tijd dat diens fakkel wordt doorgegeven. BpOlar lijkt daarvoor de uitgelezen kandidaat. (www.bpolar.be)
Een naam als Everest kan een passie voor het hooggebergte uiteraard niet verhullen. Het mag dan ook niet verwonderen dat het label Zwitserland als uitvalsbasis heeft. Dat lokale artiesten zoals Peter Aurel Leuenberger (alias Mathon) door diezelfde microbe gebeten zijn, moge al evenmin verbazen. Leuenberger gaat zelfs nog een stap verder want Mathon staat voor het gelijknamige Zwitserse bergstadje. Dat al dat imposant natuurgeweld doorsijpelt in zijn muziek is een andere evidentie. Dat heeft hij overigens gemeen met Biosphere, waarmee Mathon ook stilistisch best te vergelijken valt. De soundscapes die de basis vormen voor Muntsulej werden in maart 2006 samen met drie collegamuzikanten opgenomen in de bergen en weerspiegelen op een indrukwekkende manier het kille, koude en donkere karakter van die omgeving. (www.everestrecords.ch/mathon)
Niet elke dag bereikt ons muziek uit Oekraïne; dat maakt Xquisite.Xcerpt van Dunaewsky69 dus sowieso al bijzonder. Hoewel hij kan terugblikken op een verleden in grindcore, death metal, noise(core) en jazz sloeg Olexandr Gladun het in 2001 over een compleet andere boeg en produceert hij sindsdien een vorm van onderhoudende elektronica die stoelt op droge (4/4) beats, abstracte IDM-melodieën en meanderende soundscapes. Zijn debuut Contiguity verscheen datzelfde jaar op Shaped Harmonics, het label van Roman Belousov (Novel 23). Allemaal referenties dus die Dunaewsky69 netjes in het IDM-kamp plaatsen. Op Xquisite.Xcerpt wordt die koers verder aangehouden met Flyings In Slumber (sic), The Way To The Sun en Roman Kosh als interessantste momenten. Her en der horen we in de verte de erfenis van Richie Hawtins F.U.S.E. (Does Somebody Live Inside Me?, One Worlds History), maar het is toch vooral Autechre, die in Kiëv de richting blijven aangeven. Zelfs ginder ontsnappen ze daar niet aan.