Het kan soms snel gaan. Espers debuut verscheen oorspronkelijk in een gelimiteerde vinyloplage op het Amerikaanse Time-Lag waarna het opgepikt werd door Locust en de band uit Philadelphia zo gaandeweg de mainstream bereikte. Als opwarmer voor hun nieuwe album dat binnenkort zou moeten verschijnen, verzamelen de acid folkies rond Greg Weeks op The Weed Tree een aantal goed gekozen coverversies van niet altijd voor de hand liggende groepen. De aan Bert Jansch herinnerende gitaarlijnen in hun versie van de traditional Rosemary Lane roept bands als Pentangle en Incredible String Band op, meteen een paar van de grote invloeden op Espers. Maar andere keuzes verraden dan weer meer een voorliefde voor psychedelica: Michael Hurleys Blue Mountain of Blue Öyster Cults Flaming Telepaths dat uitmondt in een knetterend vuur van overstuurde fuzzgitaren. Slechts één original op dit album, de afsluiter Dead King, een somber nummer geïnspireerd op sixties Britse psychfolk. Méér dan zomaar een tussendoortje dat ons alvast doet uitkijken naar nieuw materiaal.