Net als Goodbye Diana (zie elders) brengt het uit Toulouse afkomstige Plebeian Grandstand zijn debuut uit op het Franse label Basement Ape Industries. Waar Goodbye Diana grossiert in mathrock, stort het kwartet Plebeian Grandstand zich vol overtuiging op hardcore / screamo. We krijgen zes nummers voorgeschoteld in iets meer dan een half uur, wat de band zelf ‘The Vulture’s Riot’ tot een ep doet bombarderen. Na meerdere keren luisteren besluiten we zelf om dit kleinood tot een volwaardig album te verheffen. Simon, Adrien, Jerome en Raphael spelen namelijk een heel intense vorm van screamo, waarbij meer te veel zou zijn. Openen doen ze met de heavy instrumental ‘Sloven & Slow’, die ons eerst op het verkeerde been zet. Spierballenhardcore zonder de obligate schreeuwerige stem, het stemt ons blij en verrast, want dit hadden we niet zien aankomen. Iets minder verrassend zijn de overige vijf nummers, waarin de schreeuwzang wel prominent aanwezig is. Gelukkig weten de heren zich muzikaal toch enigszins te onderscheiden van het peloton, en dit voornamelijk door de inbreng van aan mathrock verwante complexe structuren. Plebeian Grandstand heeft het meer voor de vernieuwers van het genre, denk Botch, Converge, Dillinger Escape Plan en vooral Shai Halud in hun beste doen. Dit is een zeer veelbelovend debuut van een band die hardcore en emotie weet te verenigen tot vernietigende luisterbommen.