Was het vroeger dan allemaal beter? Het geweeklaag van de huidige generatie hiphoppers over het muzikale materiaal van tegenwoordig zou doen vermoeden van wel. In een kleine vergelijking tussen een mixalbum uit 2006 en de hiphop uit 1986 moet de eerste het dan ook afleggen.
DJ Revolution bouwt op het mixalbum Class of 86 voort op het succes van zijn mix van 1985. Het was een mooie tijd. Hiphop werd steeds professioneler in de periode van voor de gangsta rap en van na het eerste pionierswerk. Eric B was president, Scott La Rock leefde nog, Run DMC beheerste de hiphop en Will Smith was nog een geinig kereltje aan de zijde van Jazzy Jeff. DJ Revolution heeft alle grote namen van toen verzameld in veertig nummers. Verplichte kost voor alle luisteraartjes van de hitparadehiphop van tegenwoordig om te horen hoe het allemaal begon. En belangrijker nog, om te horen dat de hiphoppers in die tijd meer bezig waren met innovatie dan met het imiteren van collegas of het uitkauwen van clichés. Daarom klinkt deze twintig jaar oude muziek nog zo fris, geen gaapmomenten, maar gemotiveerde rappers die de wereld willen verbazen met nieuwe muziek. Raekwon heeft andere problemen. Het hardst werkende Wu-Tang-lid moet nog steeds zijn solodebuut Only Built 4 Cuban Linx
evenaren. Dat zou het komend jaar moeten gebeuren met een deel twee van dat album en in de aanloop daarvan brengt Raekwon een mixalbum uit. Hier staan echter bijna nog meer interessante schietgeluiden op dan beats. Het album zit vol met gangsterverwijzingen en Joe Pesci/Tony Soprano/Samuel L. Jackson-samples. Niet dat er niks bijzonders zit tussen de 35 oude, nieuwe en bewerkte nummers. De producties van Jay Dee, Kanye West en Pete Rock vallen op, maar topper blijft Bump Bump dat van Prince Pos album is afgehaald, in de productie van Madlib klinkt het plotseling weer net zo vers en clichévrij als in 1986, en zo zou het altijd moeten zijn.