In het hoge noorden van Nederland zitten een aantal ondergewaardeerde geluidskunstenaars die daar in een eigen cocon mooie creaties maken, ver buiten het zicht van de Randstad en de drukte. Mendel Kaelen is er zo een en twee jaar na zijn debuutalbum ‘Remembering What Was Forgotten’ is het nu de tijd voor ‘The Tragedy That Drowned Itself’ op zijn eigen Sineszi label. Het verhaal van dit album begint met de vondst van een bestoft harmonium ergens in een kelder en dit instrument vormt de basis van het album, aangezien geen andere instrumenten werden gebruikt. Een tweedaagse studiosessie in Groningen was genoeg om alle opnames af te ronden en te kaderen. We beginnen in een wolk, het stof ruist om ons heen en het harmonium piept, kraakt en knarst langzaam tot leven. Er volgt een stroom aan geluid, hier en daar dof in de verte, laag en resonerend als een knorrende ontwaking uit een lange winterslaap. Als een paard komt het harmonium in galop en vindt haar innerlijke stem terug in lagen van trage glooiende tonen die melodieus in elkaar overlopen, met kleine tikjes en lichte stemgeluiden op de achtergrond die zorgen voor een organische sfeer. Het hart begint weer te kloppen, zuurstof pompend in lichte, hoge tonen en met een borrelende ruis. Na een paar melodieuze klankpatronen ontwaart een diepe drone die traag af daalt naar de benedenwereld in een steeds lage toon. Het eindigt met een mooie lange droom, die ons kalmpjes inpakt met veldopnames die evolueren tot een warme, dichte geluidsmist waarin we eeuwig zouden willen blijven sluimeren. Heerlijk innemende ambient van Neerlandse bodem.