Dit op 250 exemplaren gelimiteerde 7inch kleinood heeft de charme van een dertig jaar oude zwartwitfoto. Vier tracks uit 1981 documenteren de meer toegankelijke minimal wave-kant van Pseude Code, een van de vele manifestaties van Alain Neffe (Bene Gesserit, Human Flesh enzovoort). Samen met Benedict G en Guy Marc Hinant (Sub Rosa) wordt minimalisme hoog in het vaandel gedragen via budgetvriendelijke synthesizers (Casio), ritmeboxen, wat babysamples (Baby Burn Out) en een orgeltje. In de licht vervormde stem zit alle angst en ongemak vervat van die verdomde jaren 1980. Vooral bij het lang uitgesponnen Far Away From My Own Land dromen we aangenaam weg bij de herinnering aan onze eigen Koude Oorlogen, om dan plots op te schrikken van Dance, Dance On The Radio. Covers zijn ten huize (pv) altijd al een delicate zaak geweest, en Joy Division covers des te meer. Ook als ze slechts één minuut duren en grappig bedoeld zijn. Zeker als ze slechts één minuut duren en grappig bedoeld zijn! Maar in een milde bui beschouwen we dit als een storend pigmentvlekje op een voor de rest gave huid.