Op 14 april 1912 werd de mens geconfronteerd met zijn grootheidswaanzin en zijn vergankelijkheid. De Titanic voer die dag tegen een ijsschots aan en zou enkele uren later zinken. Het was de eerste tocht van de Titanic. Het melomane passagiersschip vervoerde meer dan tweeduizend reizigers en werd in die tijd als onzinkbaar beschouwd. Het verhaal is bekend. Het flirten met de natuurelementen werd de mens fataal. Bescheidenheid als levensles. Het verhaal wil dat het orkest op de Titanic tot op het laatste moment aan boord bleef en onvermoeibaar verder speelde. Het lot van de Titanic is voor Gavin Bryars al jaren een bron van inspiratie. Al in 1969 maakte hij een eerste nummer over het zinken van het schip (in zijn woorden: ‘het falen van de technologie’). Jarenlang maakte Bryars verschillende versies van het stuk. In 2005 verzamelde hij Philip Jeck en een trits muzikanten rond zich en bracht op de negenenveertigste editie van het International Festival Of Contempary Music in Venetië zijn levenswerk opnieuw in uitvoering. Het Britse Touchlabel brengt nu een opname van dit optreden uit. The Sinking Of The Titanic is een intense luisterervaring die zich langzaam uitstrekt. De plaat opent met ruis, een bijdrage van Philip Jeck naar we aannemen, die zich gaandeweg vermengt met schaarse geluidsgolven. Slechts mondjesmaat worden geluiden, zoals een kerktoren die slaat, toegevoegd. Een korte dialoog luidt het tweede deel in waarin het orkest voor het eerst schoorvoetend zijn intrede maakt, zonder ooit nadrukkelijk op de voorgrond te treden, daarvoor overheersen de echos en de geluiden die alles omkaderen teveel. Vaak heb je het gevoel dat je zit te luisteren naar een korrelige geluidsband uit de prille periode van de zwart-wit televisie, maar het is vooral de unieke melancholische sfeer die The Sinking Of The Titanic uitademt die deze plaat zo waardevol en uniek maakt. Een oprechte aanrader.