Function is al drie platen lang het project van de reizende muzikant Matthew Nicholson. Het schitterende The Secret Miracle Foundation kwam tijdens drie jaren van reizen vanaf en naar zijn woonplaats Melbourne tot stand. Dat wil zeggen in studios in Europa, Amerika en Azië met bevriende muzikanten. Normaal gesproken levert dat een compleet ongeleid muzikaal projectiel op. Indrukken en emoties vertalen zich immers in songs en het klinkt niet onlogisch dat de verschillende plekken op de aarde daar invloed op hebben. Laat staan de dertig muzikanten die aan dit album hebben meegewerkt; ook zij drukken, wellicht onbewust, allemaal een stempel op de muziek. Maar gek genoeg hoor je het er niet aan af en kan het globetrotterverhaal, in principe, teniet worden gedaan. Toch blijft het een leuk gegeven. Bij thuiskomst werden de verschillende geluidsbanden op een stapel gegooid, de beste stukken eruit gepikt en een beetje glad gestreken in de studio. Dat heeft in ieder geval een wondermooie plaat opgeleverd, waarin rust, tijd en subtiliteit de boventoon voeren; en zo nu en dan roepen om aandacht. Zo hier en daar schiet het met bescheiden shoegaze, redelijk dromerig uit de bocht, zoals in Unshaken (Positively Implacable) of The Wind Itself, waarna Function terugduikt in een broeierige spanning van ambiente soundscapes. Dat alles in een lijst van mooie indiepop. Zo nu en dan wordt het ouderwetse Verfremdungseffekt met behulp van samples bewerkstelligd, om kort daarna de verstoorde lijn terug te vinden. Opzienbarend is het echter niet, maar vergeleken met het nauwelijks opvallende werk van Nicholson is dit wel een klein hoogtepuntje. Het zorgt in ieder geval voor een aantal momenten waar je volledig van kunt genieten.