Het trio met de vreemde naam I Heart Hiroshima komt uit het Australische Brisbane, dezelfde stad die ons al The Saints en The Go-Betweens presenteerde. Het basloze trio heeft met bovenstaande namen vooral het ultieme indie(punk)popgevoel gemeen, en dat combineren ze met hun tomeloze adoratie voor de betere muziek van de jaren 1980. Denk daarbij aan bijvoorbeeld het vroege werk van The Cure, Echo & The Bunnymen of The Smiths. Al horen we ook recentere invloeden van groepjes als Sleater Kinney, TV On The Radio en The Raveonettes. Twee gitaren, drums en beurtelingse zang zijn aldus voldoende om een plaatje af te leveren vol lekkere indiepopliedjes met kleine weerhaakjes. Al worden er ook pogingen ondernomen om lekker samen te kwelen, in harmonie, maar dat lukt nog niet altijd even goed. De nummers waarin zangeres en drumster Susie het laken naar zich toe trekt (bijvoorbeeld Shakeytown en The Corner) springen er het meeste uit en hebben zeker potentieel voor hen die een minder spitse versie van The Pixies wel leuk zouden vinden. The Rip is aldus een mooie opvolger voor hun ook al zeer geslaagde debuut Tuff Tuff uit 2007.