Ondanks de commerciële toegevingen gooide Jill Scott enkele jaren geleden hoge ogen met haar vakkundig in elkaar gebokste ‘Beautifully Human’. De hier besproken downtempo opvolger zouden we wel op een rustige vrijdagavond in ons favoriete loungecafé kunnen horen. Of dat veel zegt over de kwaliteiten van ‘The Real Thing’ valt te betwijfelen, want op dergelijke momenten willen we vooral rustig van ons trappistenbiertje kunnen genieten. De zangeres zit uitstekend bij stem, de productie klinkt aangenaam vet – zoals dat hoort in het genre – maar ze kampt enkel met het wat eenzijdige karakter van haar jongste langspeler. Nummers zoals ‘Crown Royal’, de gloedvolle soul van ‘Hate On Me’ of de midtempo titeltrack boeien zonder probleem, maar tweederangs materiaal zoals ‘Epiphany’ en het ronduit vervelende ‘Wanna Be Loved’ halen de vaart uit het album en laten hun inherente saaiheid ten onrechte afstralen op de rest van het materiaal. Met een iets sterkere kwaliteitscontrole had Jill Scott dé downtempo r’n’b-plaat in handen, nu kunnen we niet meer dan het predicaat degelijk uitdelen.