Het tweede album van het uit het Noord-Brabantse Ammerzoden afkomstige John Wayne Shot Me staat net als voorganger Fortan Catapult uit 2001 vol met aanstekelijke, niet al te zwaar van toon zijnde lievige gitaarpop, pretentieloos en vrolijk. Als men zich al druk maakt, dan gebeurt dat op een nostalgische manier zoals in het aanstekelijke The Rise Of Incorporated Modular Technology. Op het podium straalt John Wayne Shot Me een verademende dosis relativering uit. Leuk liedje hier, leuk grapje daar en fouten maken mag. Je krijgt bij tijd en wijle het gevoel dat de zaak ieder moment kan instorten en zoiets maakt muziek doorgaans spannend. In de studio gelden andere regels, daar klinken de liedjes -onvermijdelijk minder spontaan en levendig. Hoe snel de band ook werkt, men nam twee tot drie nummers per dag op, op cd klinkt de groep cleaner. Dat is niet erg, het blijft leuke muziek met af en toe grappige geluidjes, maar na verloop van tijd bekruipt me het gevoel dat het wel wat spannender mag, dat er écht grenzen mogen worden overtreden. Dat doet men niet, men blijft ondanks alle gekkigheidjes – toch binnen het zelfgekozen kader van de gitaarliedjes. John Wayne Shot Me doet me denken aan provinciegenoten The Four One And Onlys, actief in de jaren tachtig. Live een feest, maar in de studio te voorzichtig, en dan slaat de meligheid soms wat toe. Een leuk album, alleen had er volgens mij meer in gezeten.