Relapse besluit de reeks heruitgaven van Harvey Milk met het laatste album dat de band in zijn eerste leven inblikte. Verwacht echter geen vervolg op albums als Courtesy And Good Will Toward Men of My Love Is Higher Than Your Assessment Of What My Love Could Be. Weg is de sludge en de bombast want het trio besloot voor deze plaat een eerbetoon aan onvervalste hardrock in elkaar te knutselen. De eigengereidheid van de band is natuurlijk wel gebleven en de nummers zijn zeker geen doorslagje van bands uit een ver verleden. Heavy rock met weinig tot geen experiment is wat we krijgen voorgeschoteld. Red As The Day Is Long klinkt nog als een kruising van vroege Jesus Lizard en Killdozer maar het gros van de plaat verwijst naar bands als ZZ Top (Misery), AC/DC (U.S.Force), Thin Lizzy (What I Want’) of Led Zeppelin (de bluesy ballad Lay My Head Down). Klassieke harde rock dus die toch niet verveelt, maar wel fans van het reguliere werk van deze legendarische noiserockers zou kunnen ontgoochelen. Het bonusschijfje bevat een radioconcert dat de band gaf kort na de opnames van de cd en bevat op één nummer na alle tracks van het reguliere album. Hierop zijn de hardrockinvloeden minder prominent en krijgen we toch een glimp te horen van de heavy sludge die we ondertussen van Harvey Milk verwachten. What I Want klinkt hier echter als een eigenzinnige versie van Rock Bottom van UFO. The Pleaser laat een ander Harvey Milk horen, een band die zijn invloeden prijsgeeft, maar toch niet teleurstelt.