Met stemmige pianoklanken begint deze 12-inch van deze Amerikaanse producer en zelfverklaarde anarchist. Na een halve minuut is het echter afgelopen. Samples uit bijvoorbeeld de politiek domineren de breakcore-achtige, maar ook in dub gedrenkte ritmes. Net als op de laatste plaat van geestverwant Venetian Snares zorgen klassiek geïnspireerde rustpauzes voor wat ruimte om te ademen, voordat de volgende golf van zware bassen en broken ritmes over de luisteraar heen vallen. Alleen jammer dat in het eerste nummer van kant twee af en toe rockpassages opduiken, iets waar deze dame nogal allergisch voor is. Desondanks een goede plaat in een zichzelf nog steeds vernieuwend genre. Vreemd is het niet dat deze plaat is uitgebracht op Kriss, weer een ander label van de beste Nederlandse breakcore-ster: Bong-Ra.