Het Franse duo LOUP (Clément Edouard – sax/elektronica, Sheik Anorak – drums/elektronica en hier al te horen aan de zijde van o.m. Weasel Walter) wil freejazz, drone en noise combineren, en slaagt daar op zijn tweede album aardig in. Met o.m. de samenwerking van The Thing en Otomo Yoshihide als voorbeeld, wordt er van meet af aan gezocht naar een combinatie van de analoge en digitale elementen, waarbij de balans soms overslaat naar het ene, dan weer naar het andere en ook een paar keer de geslaagde middenweg gevonden wordt. Opener ‘Who’s Free’ is een en al geraas en gebrul, met scheurende sax en start/stop-drumsalvo’s. Zoals The Thing, inderdaad. Of Cactus Truck, recenter en van bij ons. Er zijn nog zo van die furieuze momenten: ‘No Pain, No Gain’ start met goedkope bleeps, maar belandt bij een excentrieke melange, terwijl ‘Boom!’ herinnert aan wijlen Zu en ‘The Art Of Repetition’ haast mechanisch voortdendert. Het meest uitdagend zijn de resultaten als er meer wordt afgeweken van die freejazzdriften: ‘Ode To S.’ is een kale, getoonzette nachtmerrie, ‘Sonic Caterpillar’ zet pulserend geknetter op zeurend saxgegalm, terwijl het meest ontrafelde geluid te horen valt in ‘Interlude’ en afsluiter ‘Drums Unit’, dat de sax helemaal overboord gooit. Heel wat van de tracks voelen eerder aan als aanzetten of rudimentaire schetsen dan volwaardige nummers, iets dat niet zozeer te maken heeft met het feit dat het voor een groot stuk gaat over improvisaties, maar met ongeduld. De twee jagen er immers tien stukken door in amper 25 minuten. Dat heeft enerzijds het voordeel dat ‘The Opening’ nooit gaat vervelen, maar anderzijds ook zelden iets laat horen dat écht blijft hangen. Niettemin een duo om in het oog te houden.