The Nothing Of The North werd in 2009 al uitgebracht op het Japanse Progressive Form en krijgt dankzij het gereanimeerde Mille Plateaux nu een wereldwijde release. De gedachten dwalen direct af naar de clicks en cuts, het geluid dat zo’n stempel heeft gedrukt op de elektronica eind jaren 1990, en begin deze eeuw. Die associatie komt gedeeltelijk uit, want geheel in de lijn van de catalogus vormt dit de belangrijkste onderlaag voor dit werk van Ametsub. Maar een ieder die direct denkt aan de kilheid van een SND komt bedrogen uit, want de Japanner gooit invloeden uit de jazz, minimal techno en ambient op een grote hoop en zorgt voor een aangename oefening in een vernuftig in elkaar stekend stukje muziek. Alsof Theo Parrish, Yagya, Ryuichi Sakamoto en Vladislav Delay zijn gemuteerd zijn tot een hybride eenheid. Hoogtepunten zijn de mooie opener ‘Solitude, het zwevende Time For Trees, en het lome Repeatedly geremixed door Helios. Overigens heeft Amitsub qua geluid ook veel weg van landgenoot Waki en de Deen Danny Kreutzfeldt. Ametsub begeeft zich echter in minder steriele contreien door het gebruik van piano en warme soundscapes. Vakwerk dus, waar oude stijlmiddelen op geheel eigen wijze worden gebruikt/ Ametsub laat horen dat inventiviteit bestaat zonder progressief te zijn. Geheel terecht vindt The Nothing Of The North zijn plek op Mille Plateaux. En met ook Kabutogani onder de vleugels hopen we stilletjes weer op betere tijden. Mille Plateaux zelf lijkt te begrijen dat er afstand moet worden genomen van de steriele hightech. Tijd voor een nieuwe koers dus. Met Ametsub is avast een voorzichtige, maar mooie stap in de goede richting gezet.