Na de drie nummers tellende cassette ‘Octopus Ride’ (2016) komen Massimo Tondini (gitaar en zang), Jakob Laeser (drums), Jonathan Meyer (bas) en Stefan Cecere (keyboards), samen Harvey Rushmore And The Octopus, op de proppen met hun echte debuut. Daarop weliswaar het oude ‘Octopus Ride’ in een langere versie, maar voor het overige allen nieuwe nummers. Het kwartet kiest voor een mengeling van psychedelica en krautrock, wat hen ietwat richting Spacemen 3 in stuurt. De zang is echter meer garage, net als heel wat gitaarwerk, zodat we deze Zwitsers zeker niet van plagiaat of ander kopieergedrag kunnen beschuldigen. Denk ook aan de spin-off The Darkside, een band die ook al hypnotiserende psychedelica mengde met popinvloeden. Jaren 1960-pop dan wel te verstaan, met knipoogjes naar Link Wray, vloeistofdia’s (die ze ook op het podium veelvuldig gebruiken), oude SF die neigt naar pulp en 13th Floor Elevators. Deze zaken weet het kwartet moeiteloos met elkaar te vermengen, zonder ook maar even oubollig te klinken. Het acht minuten durende ‘Octopus Ride’, (de band heeft duidelijk iets met het achtarmige dier) is een perfecte trip en ook de rest van de nummers kunnen bekoren. Veel brokken zal deze band niet snel maken, maar binnen hun eigen niche kunnen ze best hun mannetje staan.