‘Serious Business’ zet in. We krijgen meteen een dreun van jewelste van dit kwartet, uitgedost met maskers van Ronald Reagan. Screamo, hardcore, powerviolence, schreeuwen, de beuk erin, rammen, sneller, nog meer rammen. United Nations werd oorspronkelijk opgericht door leden van Thursday, Glassjaw, Converge en Pianos Become The Teeth, maar al snel volgden bezettingswissels, was er voortdurend last met ieders platenlabel en vloog hun website van het net. Te controversieel, te aanstootgevend voor de Amerikaantjes, en de meeste groepsleden mochten geen platen maken die op een ander label dan het eigen label uitkwamen. Het belemmert de band, met Geoff Rickly als spilfiguur, niet om er nu toch weer een ferme lap op te geven. Rickly, zanger en songschrijver van Thursday, is net zo woedend op alles en iedereen als dat zijn muzikanten een onversneden potje hardcore serveren. Duurt een song drie minuten? Dan is het drie minuten aan een heel snel tempo doorrazen geblazen, de moshpit tot het kookpunt stampend. Veel songs, het zijn er elf, halen die tijdsduur niet eens. Hier is geen sprake van poppunk in wat voor vorm dan ook. Of toch, heel eventjes tijdens ‘Stole The Past’ waar de leden samen aan het zingen slaan. Het is echter snel gedaan. Met een bommetje als ‘Fuck The Future’ en het voortdurend flirten met de illegaliteit (wie speelt nu verder nog in deze band, en mogen ze wel, …) is dit is een plaat die het genre, en punk in het algemeen, hoog in het vaandel voert. ‘F#A#S’ is met zijn zeven minuten een stoorzender, met brommende bas, en dan plots een ingetogen stukje, een adempauze alvorens de plaat met ‘Music For Changing Parties’ met volle geweld, goesting en agressie af te sluiten. Geen idee wat dat ‘F#A#S’ hier eigenlijk tussen staat te doen. Het zal wel de aard van het beestje zijn.