Manchester stuurt zijn donkerste zonen uit, en dat is deze keer Winterfylleth, wat zoveel wil zeggen als oktober en laat dat net de maand zijn waarin dit schijfje verschijnt en onze oren wenst te teisteren. Een demo en het debuut The Ghost Of Heritage ging dit The Mercian Sphere vooraf. Ze hebben met elkaar gemeen dat de platern bol staan van black metal die zich redelijk houdt aan de traditionele onderwerpen van het genre: de plaatselijke geschiedenis, bloederige veldslagen, bezetenheid en andere duistere kanten van de mensheid. En dat doet de band op een uiterst energieke, gewelddadige en agressieve manier. Toch heeft Winterfylleth tegelijk oog voor melodie en structuur, want de songs vertellen samen wel een verhaal dat zich tussen de blastbeasts manifesteert. Daarvoor gebruikt de band hier en daar structuren die doen denken aan de opbouw van klassieke muziek, met soms langdradig kabbelende gitaren of violen. Die langdradigheid is echter schijn, want ze dient een doel dat echter bij snelle beluistering verloren gaat. Winterfylleth maakt dan ook vooral folky black metal voor gevorderden. Of voor de ondergrond natuurlijk. We denken aan Ulver en Drudkh en lopen nog eens over de graven. Halloween nadert of is net voorbij. Lijken alom en deze cd mag het muzikale behang zijn.