John Schooley heeft reeds een indrukwekkend palmares opgebouwd. Hij begon als jonge snaak als gitarist bij The Revelators, die hun platen uitbrachten op het legendarische Crypt Records. Daarna kwamen de Hard Feelings, met platen op Sympathy For The Record Industry en Gearhead. Hij ging als extra gitarist mee op de hort met RL Burnside en Hasil Adkins en vond ondertussen ook nog eens te tijd om zelf, in zijn eentje, twee platen voor Voodoo Rhythm te maken. Zijn derde houdt tegenover ‘John Schooley’ (2005) en ‘One Man Against The World’ (’07) een lichte koerswijziging in. Bluegrass, gospel en blues vormen meer en meer de inspiratiebron. Artiesten als Blind Lemon Jefferson, Jimmie Rodgers en zelfs Don Van Vliet vormen zijn voedingsbodem. Het gros van de instrumenten speelt de man gewoon zelf, tegelijk als een echte onemanband uiteraard. Drums, gitaar, banjo, doubleneck, bas en harmonica doet hij zelf. Handjeklap, de fiddle, de computer en additionele harmonica (van de man die het instrument introduceerde in heel wat punky bands: Walter Daniels, onder meer bij Revelators, Oblivians, Jack O’ Fire, ’68 Comeback, South Filthy) besteedde hij uit. Instrumentale stukken wisselen af met behoorlijk chaotische punkrockachtige nummers, terwijl bluestrash in elke porie zit verweven. Blue ‘n’ Blackgrass noemt hij zijn muziek zelf. Luister naar het titelnummer, ‘Boo Hoo’ of ‘Snowdrop’ en ontdek de kwaliteiten van deze artiest pur sang. Een punkattitude, rootsy aandoende muziek en een mengeling van eigen nummers en traditionals, meer hoeft dat niet te zijn.