The Man Who Came Out Of The Storm

De verrassingen zijn de wereld nog niet uit. Niels Duffhues, die achter Fable Dust schuil gaat, speelde eerder in The Gathering, Enos en Blimey, zit in het improvisatiecombo The Flipside Paradox en rockt met Fire Shrine. Hij maakt tevens films en theater en runt het label Zwarte Vleugels. En hij heeft tijd om te reizen, naar India en Vietnam bijvoorbeeld. Daar maakte hij field recordings die sporadisch opduiken op zijn instrumentale soloplaat waar de nadruk ligt op zijn warme gitaargeluid. Acht fraaie en minimalistische composities sieren het vinyl, waarin hij naar hartenlust improviseert op zijn melodieën. Pure gitaarmuziek die uitnodigt tot verstilling en bezinning. In het afsluitende ‘Night Stroller’ integreert hij wat drums, die het nummer net dat extra tintje meegeven. ‘The Man Who Came Out Of The Storm’ is een mooie plaat van een man die van alle markten thuis is. Het kunstenaarsechtpaar Petra Dubach en Mario Van Horrik, samenwerkend sinds 1983, kiest voor ongebreideld experiment. Ze gaan al jarenlang aan de slag met feedback en geluidstrillingen om er allerlei projecten mee te omkaderen. Het recentst zijn ze aan de slag met het zogenaamde ‘Tafelproject’, waarin met alles wat op de tafel ligt, gaande van speelgoed over prullaria tot metalen staafjes, veren en elastiekjes, geluid wordt geproduceerd en tot geïmproviseerde klanktapijten wordt geborduurd. De A-kant bevat drie voorbeelden, samen ‘Failing Humans’ genaamd, waarin een amalgaam aan spulletjes wordt gebruikt om aanstekelijke geluidskunst te evoqueren: een draagbaar orgel, cimbalen, knikkers, een muziekdoosje, allerlei percussie, een gitaar, fluitjes, loops, speelgoed en ga zo maar door. We horen het speelplezier en de inventiviteit waarop dit duo uit Eindhoven met geluid speelt. De B-kant bevat slechts één stuk. ‘Failing Machines’ is een voorbeeld van hun onderzoeksdrift inzake feedback, gebaseerd op het ‘WAVES’-onderzoeksproject waar het duo al enige tijd mee aan de slag is. Twee lange vibrerende snaren vastgemaakt aan trilplaten (zogenaamde body shakers) wekken geluid op. Door het trillen ontstaat er feedback en een steeds wisselend klankenspectrum, waaraan behalve opnemen geen menselijke interactie gebeurde. Machinemuziek tegenover menselijke speelsheid, A versus B.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Fable_Dust_The_Man_Who_Came_O
geplaatst:
wo 18 mei 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!