De derde plaat van het opgeheven Liquid Visions, een Berlijnse psychedelische rockgroep, bevat nooit eerder uitgegeven materiaal, live en uit de studio en alles afkomstig uit het gezegende jaar 2000. Het kwartet is op zijn best als het concept liedje volledig wordt losgelaten en de zang tot een minimum wordt beperkt. Opvallend aan die zang is dat die veel beter in het geluid zit geïntegreerd en minder storend overkomt dan op hun naar zichzelf getiteld debuut en diens opvolger Endless Childhood Overdose. Het verschil is al snel duidelijk: de eerste drie nummers van de plaat slaan we voortaan snel over, en we beginnen onze luistertrip met het net geen elf minuten durende Nightrider. Zo hoort aan vroege Hawkwind schatplichtige psychedelische rock te klinken, er op los spacend na het imaginair innemen van ettelijke paddos. De stem is nog steeds een beetje te sixties maar de in acid gedrenkte sound mag er zeker wezen. Psychedelische gitaarpop wisselt voortdurend af met lange jams waarin prominent plaats wordt gemaakt voor fuzzende gitaren en een aan The Doors refererend orgel, hoor Yellow Paper Sunshine Man. Bijna tachtig minuten duurt de cd, en als er meer op kon, gingen ze gegarandeerd nog een tijdje door. Dat doet gitarist Dave Schmidt zeker, maar nu als Sula Bassana. Voor meer zweefplezier wenden we ons tot de nieuwe worp van Earthling Society. Deze band uit Lancashire debuteerde met het album Albion waarop vooral de zang irriteerde, maar net als bij Liquid Visions zit het nu ook daarmee helemaal snor. Heavy psychedelica waarvan we in ons brein een collectie door opperspacehead Julian Cope gecreëerde vloeistofdias zien geprojecteerd en we mee met de groep het heelal gaan verkennen. De legendarische keyboardspeler van Hawkwind, Harvey Bainbridge, kan zich als gastmuzikant dan ook ongebreideld uitleven in bijvoorbeeld het twintig minuten durende Kozmic Suite No. 2. De tracks zijn ofwel zwaar rockend of naar ambient neigende acid. Samen vormen ze een verrassende trip naar een andere wereld. Een indruk van hoe deze band live klinkt, krijgen we met het bonusnummer Outsideofintime, waar de band stevig van jetje geeft. Dopeheads zijn niet samen met de jaren 1960 uitgestorven. Bands als Earthling Society en in iets mindere mate Liquid Visions bewijzen dat dit genre nog steeds treffelijke platen aflevert waarop niet zomaar klakkeloos wordt verder geborduurd op het verleden, maar waar nog steeds plaats is voor progressie.