Rietblazer Joachim Badenhorst, een expert op klarinet, basklarinet en tenorsax, mag stilaan z’n eigen hoofdstuk in De Complete Belgische Improvisatiegids beginnen opeisen. Tijdens zijn verblijf in New York smeedde hij talloze verbonden en maakte hij z’n opwachting aan de zijde van heel wat lokale kleppers, terwijl hij lege momenten opvulde door aan de slag te gaan met collega’s in Europa. Nu hij van Antwerpen opnieuw z’n (tijdelijke?) thuisbasis heeft gemaakt, vallen er twee nieuwe releases te ontdekken. De eerste is wel heel bijzonder, want de lp ‘The Jungle He Told Me’ moet zowat de eerste soloplaat van een Belgische rietblazer zijn. Badenhorst heeft dat niet enkel op z’n eentje geoefend, maar ook in gezelschap van grootmeesters als John Butcher en Joe McPhee, aan wie aan van de tenorstukken opgedragen is. Hoewel hij de grootste extremen uit de weg gaat, heeft ‘The Jungle He Told Me’ toch een enorm bereik, verschuivend van in zichzelf gekeerd gestotter en gesnerp tot baldadiger gejank en virtuoos spel met dubbelsporen. De relatief korte duur van het album en de stukken zorgt ervoor dat de luisteraar op de proef gesteld, maar niet afgemat wordt. Imponerende focus en intensiteit van internationale klasse. Intussen verscheen ook het tweede album van het Han Bennink Trio (met Badenhorst en de Deense pianist Simon Toldam), dat werd opgenomen in het Limburgse Neerpelt. De hyperkinetische drummer is natuurlijk de grootste naam (wat wil je ook, met een halve eeuw ervaring), maar laat er geen twijfel over bestaan dat de jonge garde zich ook laat gelden, wat nu nog meer gebeurt dan op debuutplaat ‘Parken’. De bruisende cocktail die daarop met nonchalant gemak in elkaar geflanst werd – een schalkse mix van vrije improvisatie, standards en eigen werk – maakt nu opnieuw z’n opwachting. Het resultaat is een album dat verdomd hard swingt (meer dan een snare drum en een hand/voet heeft Bennink daarvoor niet nodig), inzet op compacte muzikale bokswedstrijden, ontregelde balzaaljazz (een gewéldige versie van ‘Meet Me Tonight In Dreamland’) en momenten van ongein (‘Heigh-Ho’) die een brede grijns op je gezicht krijgen. Naast een inventieve speelpartner toont Badenhorst zich ook als begenadigd componist: zijn van de ICP-spirit doordrongen ‘Ganz’ behoort tot de hoogtepunten op ‘Bennink & Co.’. De combinatie van strakke communicatie en losjes uit de mouw geschudde swing maakt van dit album een onweerstaanbare topper.