Het heeft even geduurd, maar ondertussen heeft Spiderland van Slint, een stil meesterwerkje in de overgang van de jaren 1980 en 1990, de nodige erkenning gevonden. Hetzelfde mag zo stilaan eens gebeuren voor The Chief Assassin To The Sinister van Three Mile Pilot. Het trio was bij de release even piepjong als het viertal van Slint, en even gedreven, getalenteerd en radicaal. Dat de plaat een uniek en vernieuwend geluid heeft, is een understatement van formaat. The Chief Assassin To The Sinister’ is zo een van die zeldzame platen die ertoe doen, die niet vrijblijvend klinken, die de luisteraar in verwarring achterlaten, geïntrigeerd door zoveel vreemde schoonheid. Dat het songschrijversduo Zach Smith en Pall Jenkins overliep van talent bewijst hun succesvolle schisma: Smith schreef een knappe catalogus bij elkaar met het veel wijder bekende Pinback, Jenkins bleef wat meer in de duisternis met The Black Heart Procession, dat met Three en Amore Del Tropico twee voltreffers op zijn naam mag schrijven. Nu beide groepen wat in herhaling dreigen te vallen, is er een terugkeer van de moedergroep: een vierde plaat, die na dertien jaar van hardnekkig uitstelgedrag eindelijk een feit is. Maar we moeten relativeren: het oude Three Mile Pilot, de moedergroep, bestaat niet meer. In de plaats komt een symbiose van Pinback en The Black Heart Procession, die elk hun eigen evolutie hebben ondergaan. In die zin kan deze plaat een ontgoocheling zijn: weg is de intensiteit, weg het rauwe en bevreemdende geluid, weg de vernieuwingsdrang. Maar dat is de last van het verleden. Gaan we af op de intrinsieke kwaliteiten van The Inevitable Past Is The Future Forgotten, dan klinkt de vernieuwde samenwerking zonder meer geslaagd. De poppy tegendraadsheid van Smith wordt kunstig vervlochten met de mooie treurnis van Jenkins, en levert prachtige liedjes op om bij weg te dromen. De nieuwe Three Mile Pilot maakt hedendaagse, intelligente pop, verleidt sneller dan vroeger en verdient nog steeds uw volle aandacht.