In een ver verleden was Triosk hip, speelden ze samen met Jan Jelinek of durfden ze jazz te vermengen met elektronica. Helaas blijft de tijd niet stilstaan en hun hier op ‘The Headlight Serenade’ gepresenteerde mix van beide genres doet vermoeid aan. Zowel grote namen als talloze eendagsvliegen hebben deze vorm van cross-over door overproductie ei zo na de nek omgewrongen. In essentie komt het erop neer dat de heren van Triosk niet genoeg in hun mars hebben om deze ontnuchterende vaststelling te counteren. Ongetwijfeld zal de geografische isolatie van Australië een rol spelen in het feit dat dit genre muziek aldaar misschien nog hip is, doch voor de bloedarmoede van de composities zelf valt eigenlijk geen excuus te bedenken. Een mijlpaal in de combinatie van een klassieke jazzband met elektronische productietechnieken werd afgelopen jaar al gezet door Polar Bear met John Leafcutter (zie GC#72), en het is blijkbaar slechts aan weinigen gegeven om hier een afdoend antwoord op te verzinnen.