‘The Have-Nots’ (2016), origineel ‘Die Habenichtse’ getiteld, is een film van de Duitse regisseur Florian Hoffmeister. De film, met onder meer Julia Jentsch, Gina Bellman en Raffiella Chapman, begint op 11 september 2001. De personages Jakob en Isabelle zijn al jaren op elkaar verliefd en ontmoeten elkaar op deze door terreur overschaduwde dag opnieuw. Een van hun eigen vrienden laat het leven bij de aanslag op het World Trade Center, en de twee protagonisten voelen zich verantwoordelijk voor diens dood. Adrian Corker, hedendaags componist die experiment, ambient en hedendaags klassiek graag met elkaar mengt, heeft een eigen label (SN Variations), maakt platen als Adrian Conboy samen met Paul Conboy (met wie hij de score voor ‘Rise’ van diezelfde Hoffmeister componeerde) en is ook nog eens curator. Filmmuziek is bij de Londenaar echter de grootste passie. Dat bewijst hij nogmaals met de soundtrack voor ‘The Have-Nots’, waarbij de muziek die hij componeerde, de beelden van de film niet nodig heeft om te overtuigen. De plaat opent met het thema van de film, uitlopend in een locked groove (op vinyl uiteraard). Een niet zo evidente keuze natuurlijk, maar het geeft wel goed weer dat de film en de bijhorende muziek een ietwat bevreemdend, ongemakkelijk gevoel opwekken, gelijklopend met het ongemak van de hoofdpersonages. Corker werkt opnieuw samen met Aisha Orazbayeva, die met haar viool een stukje van zesenveertig seconden (‘Faustina’) benut om ons volledig te overbluffen. Het merendeel van de stukken worden uitgevoerd door een kwartet, bestaande uit viool, contrabas, cello en viola da gamba. Afsluiten doet de plaat met een a-capella versie van ‘Experiences No 2’, van een tekst van E.E.Cummings voorzien, en oorspronkelijk van John Cage. Tussen opener en slot horen we negen nummers die wars van alle trends diep op de luisteraar inwerken. Avant-garde klassiek of net experimenteel, we zijn er nog niet aan uit, maar in elk geval is dit een bevredigende trip die tegelijk een ietwat wrang gevoel nalaat. De film hebben we niet gezien, maar vermoedelijk zal ook daar dat wrange gevoel overeind blijven.