Fans van saxofonist Fred Anderson mogen juichen. Nog geen twee maanden na zijn schitterende samenwerking met Hamid Drake op Thrill Jockey verschijnt er een live-opname waarop hij samen met bassist Harrison Bankhead te horen valt. Beide heren voelen zich duidelijk in hun nopjes wanneer ze een uur lang saxofoon en bas inzetten in een vinnig spel van freejazz-improvisatie. Het is daarbij vooral de onbekende Bankhead die de verrassing blijkt te zijn. Waar de bassist zich gedurende het eerste nummer ‘Cloverleaf’ wat in de schaduw van Anderson lijkt te nestelen, demonstreert hij in zijn eerste solopassage (twaalf minuten ver in het nummer) pas écht zijn capaciteiten in melodieuze fantasie. Ook Fred Anderson is als vanouds in goeden doen, en zijn geïmproviseerde lijnen op de volgende twee sessies (‘Wandering’ en ‘Trying to Catch the Rabbit’) zitten zoals gewoonlijk propvol knappe ideeën. Andersons en Bankheads improvisaties kennen een grote vrijheidsgraad en zijn heerlijk losjes verbonden aan de geponeerde thema’s. Zelfs tijdens de korte afsluiter ‘The Strut’, dat thematisch een stuk eenvoudiger in elkaar zit, bewijzen beide heren hun mannetje te staan. Door de nadruk te verplaatsen op het ritme krijgen beide muzikanten het publiek zo ver mee in cadans te applaudisseren – zeer merkwaardig bij een impro-concert, maar tegelijk ook weer niet als je het vakmanschap van Anderson en Bankhead in acht neemt. Deze pure dialoog tussen onversterkte akoestische instrumenten fascineert dan ook van de eerste tot de laatste noot.