Heel wat mensen zitten te wachten op heruitgaven van het werk van Struggler, een legendarische postpunkband die in 1979 het licht zag. Rechtenkwesties zullen wel weer aan de grondslag liggen waardoor dat er maar niet van komt. Maar als band kan je ook gewoon een nieuw album uitbrengen, zeker in een tijd dat bijvoorbeeld The Honeymoon Cowboys, zijnde een gedeelte Siglo XX, ook populair is. Indertijd, toen de Smurfen nog konden praten, werd Struggler in één adem genoemd met genregenoten Siglo XX en De Brassers. Die twee bands hadden het geluk om een hitje te scoren, waardoor ze op allerlei compilaties blijven opduiken. Struggler had dat hitje niet en raakte zo wat vergeten. Niet dat het René Hulsbosch, als we het goed hebben het enige originele lid uit de tijd van hun album ‘It Was A Very Long Conversation But At The End We Didn’t Shake Hands’ (1982), veel uitmaakt. In tegenstelling tot veel iconische bands van toen die willen profiteren van de heropleving van postpunk, minimal en cold wave, maakt Struggler gewoon een plaat met ijzersterke nieuwe nummers. Op de vinylversie (gelimiteerd tot 150 stuks) staan acht nummers, op de cd-versie (die wordt meegeleverd met het vinyl), staan er dertien, waaronder hun klassieke cover van ‘Final Solution’ (Pere Ubu). Enkele oudjes (‘Obligation’, ‘Wanted’, ‘Don’t Care’, ‘Recrudesce’, ‘The Past Won’t Burn’ en ‘The Perfect End’) krijgen een nieuwe, ietwat hardere, uitvoering. Ook de rest is urgente postpunk die net zo fris klinkt als ze dat deed in 1982. Het heilige vuur is bij Struggler dan ook nooit echt verdwenen en de drang om, net als in de vroege jaren 1980, te ageren tegen wantoestanden is net zo actueel als toen. Feit is dat Struggler niet moet onderdoen voor de huidige nieuwe lichting postpunkers, integendeel. Onverwacht sterk album zonder missers!