Arpatle laat er geen gras over groeien. Het alter ego van de Nederlander Patrick Bossink bracht in 2009 via het Colombische Family Garden al de sfeervolle albums Continuum en de Gravity Rejection ep uit. Hij besloot om het jaar in stijl af te sluiten met deze ep en daarin slaagt hij met brio. Bossink is een bezige bij, maar dan wel een die op tijd en stond zichzelf heruitvindt. Waar de down-tempo ambient op de vorige platen soms nog wat onzeker klonk, is de sound nu door het ver doorgedreven minimalisme een stuk spontaner geworden. Dat resulteert in vier atmosferische tracks, die zich als graduele klankdimensies laten beluisteren. Bij elke luisterbeurt ontdek je nieuwe elementen en accenten in het geluid van Arpatle en dat zorgt ook voor een rijk gamma aan emoties. Vooral de donkere afsluiter The Punishment, waarin de minimalistische elektronische texturen worden gecounterd door een onheilspellend luide, bijna mechanische finale, doet het mooiste voor de toekomst vermoeden. Tenslotte doet Arpatle wat vele ambientartiesten de laatste jaren lijken te vergeten: permanent je eigen sound verfijnen en onder de loep houden. Met deze ep bewijst hij dat dit ook kan door minimalisme te combineren met een gezonde exploratie van het muzikale instrumentarium. Luister maar eens naar de timide percussie en het kirrende gitaartje in opener Blue Brown. En wat te denken van het bijna frivole Leidsekachel, waarin een zuchtende piano en jachtig ritme elkaar net niet de nek omwringen en een vreemde harmonie tot stand brengen? Arpatle bewijst met The Free! Punishment een blijver te zijn in het genre en dan mag je af en toe een vette knipoog geven naar geestesverwanten als Brain Eno, Biosphere en Plaid. Dat deze nieuwe ep gratis is te downloaden op zijn website, is de spreekwoordelijke kers op de taart.