In 2006 bracht de jonge Amerikaan Zach Condon zijn debuut Gulag Orkestra uit. En wat begon als een uit de hand gelopen hobby van een schooljongen werd een hype. Niet onterecht, deze multi-instrumentalist kwam op de proppen met goede nummers in een eigenzinnig jasje. En afgaande op The Flying Club Cup zal het nog wel wat verder gonzen rond Beirut. Op zijn nieuwe plaat, de moeilijke tweede, was de belangrijkste inspiratiebron Parijs, en de Franse chansonniers. Maar wij horen toch nog vooral de potpourri van slaapkamervlijt, indie pop en zigeunermuziek in de breedste zin van het woord. Denk bij dit laatste aan alle aspecten van deze rijke muziek die aan bod komen in de films van Tony Gatlif. Maar je mag dit zeker niet interpreteren alsof Beirut zigeunermuziek zou brengen. Het is zoals Mano Negra of Calexico dat doen. Met verschillende achtergronden en invloeden een geheel eigen nieuw geluid neerzetten. Hij weet dit geluid ook tekens heel divers in te kleuren waardoor het nooit verveelt. De ene keer loop je achter een kleurrijke zuiderse begrafenisstoet, de andere keer ben je op een trouw in de Balkan. Zach heeft intussen een orkest rond zich geschaard en trekt de hort op om een live interpretatie te geven van zijn eclectische bricolages.