Drieëndertig jaar, dat is het leeftijdsverschil tussen de twee muzikanten, in casu een Britse slaapkamerknutselaar en een doorwinterde jazzdrummer. De generatiekloof wordt echter met zwier overbrugd dankzij het ruimschoots aanwezige improvisatietalent. Hebden is nog steeds de dertig niet gepasseerd, maar kan al een rijkgevuld résumé van remixen en enkele meesterwerkjes met Fridge en alter ego Four Tet voorleggen. Reid van zijn kant speelde met Fela Kuti in Nigeria, verwierf commercieel succes met Motown-act Martha Reeves & The Vandellas en drumde later zowel bij bij James Brown als Miles Davis. Op zijn laatste albums brak Hebden zijn elegante elektronica al open met jazz-elementen. Mag het Four Tet nu en dan aan dynamiek ontbreken, hier kan hij alle registers opentrekken. Aanhangers van Four Tet zullen hier toch even slikken. De twee lange tracks, elk goed voor een kwartier, bevatten heftige free jazz, live opgenomen zonder postproductie in de studio. Soul Oscillations drijft nog op een meeslepende groove, opgewaardeerd met diverse percussiegeluiden en die typische belletjes, maar op de slottrack gaan beide heren pas goed loos in een bijwijlen kakofonische orgie van schrille elektronica en exuberante, geloopte drumsamples. Door de glansprestatie van Reid komen de interventies van Hebden niet altijd uit de verf: een kwestie wellicht van koudwatervrees en teveel respect. Hoewel dit plaatje niet alle verwachtingen weet in te lossen, zijn we toch nieuwsgierig naar het vervolg. Jammer van die vreselijke hoesfoto, die meer weg heeft van Michael Halloween Myers na een auto-ongeval.