Bij Klingklang denken we automatisch aan de studio van Kraftwerk; bij de Britse instrumentale band Kling Klang aan Trans AM, Add N To (X), Zombi of vroege Stereolab én motorische krautrock die we kennen van Neu!. Helemaal in het begin was Kling Klang zoals zovele bandjes een groep met een traditioneel instrumentarium, maar gaandeweg werden de gitaren (minus één) vervangen door synths. Die synths werden vervolgens door hun oude gitaarversterkers gejaagd. De drummachine werd ten slotte vervangen door een livedrummer. Hierdoor krijgt Kling Klang door de distortion een behoorlijk noisy en smerig rockgeluid enerzijds en een uitgesproken livedynamiek anderzijds. ‘The Esthetik Of Destruction’, genoemd naar een liveperformance met de Duitse artiest Mister B, is niet echt hun debuut want het bevat opnames die de band maakte en uitbracht tussen 1999 en 2005, her en der aangevuld met enkele nieuwe nummers. Vijftien nummers zijn echter wat van het goede te veel. Niet alles is even sterk en de volledige cd in één rit uitzitten, is bijgevolg niet evident. Het effect van het eendimensionale trucje blijkt immers al gauw uitgewerkt. De helft van de tracks ware ruimschoots voldoende geweest. Nu slingert het verdict storend vaak richting middelmatig, weinig geïnspireerd en overbodig. Dat ‘The Esthetik Of Destruction’ in zijn geheel niettemin goed genoeg werd bevonden om uitgebracht te worden op het label van Mogwai is hoe dan ook de beste garantie voor een groter publieksbereik. Onterecht of niet.