Krakau is de uitvalsbasis van Fleshworld, dat met ‘The Essence Has Changed, But The Details Remain’ eindelijk zijn muzikale koers lijkt te hebben gevonden. Opgericht in 2010 startte de band als een duo dat elektronica met postrock vermengde. Stilaan schoof de muziek op richting postrock en postmetal om uiteindelijk uit te komen bij een noisy versie van posthardcore waar agressiviteit en het opwekken van een duister en depressief gevoel de voorkeur hebben gekregen op het dansen en moshen. De split met Gazers en Viscera/// die de band in 2014 op de mensheid losliet, gaf al een blijk van deze richting. Met elke release gaat Fleshworld heftiger tekeer, al blijven er steevast melodieën te ontwaren onder de chaotische muur van lawaai die het inmiddels tot een kwintet uitgegroeide stel neerzet. Fleshworld koos daarenboven voor een rauw geluid, live neergezet in de Satanic Audio-studio, waar bijvoorbeeld Behemoth ook graag vertoeft. Wat ons onverdroten bij The Fifth Alliance doet uitkomen, ook een kwintet maar eentje die het met zijn derde langspeler in een nog veel donkerder hoekje zoekt. Afkomstig uit Breda vermengt de band sludge met doom en postmoderne black metal; en weet dit tot een nog hoger niveau te tillen dan al het geval was op ‘Unrevealed Secrets Of Ruin’ en ‘Death Poems’. Opener ‘Black’ zet nog lieflijk in, met zangeres Silvia Saunders die de luisteraar met veel plezier haar lieflijk klinkende stem op de verkeerde benen zet. Als ze even later uithaalt met een loodzware grunt en de vier muzikanten een paar tandjes sneller gaan spelen, is het hek van de dam. Vijf nummers staan er op het album, waarbij slechts hier en daar wat gas wordt terug genomen. Die vormen één hypnotiserend geheel, een helse trip naar de diepste zielenroerselen van de vijf Bredanaren. De samenwerking van vier labels geeft eveneens een stevige indicatie van het geloof in deze band, die eindelijk het meesterwerkje dat ze in zich hadden, eruit heeft geperst. Het uit Utrecht afkomstige duo Nevel heeft zich verwaardigd om een opvolger voor het al uit 2014 daterende ‘Teloorgang’ in elkaar te zetten. Galgenvot (ook Wrang) en W. Damoaen (ook Laster, Willoos, Verval) brengen één nummer van bijna drie kwartier. Hun black metal is al net zo gevarieerd en wispelturig als die van The Fifth Alliance, al is de sfeer toch net even anders. Atmosferischer en filmischer in een aantal stukken, zonder afbreuk te doen aan de wanhopige teneur van de muziek. Een persoon worstelt met het leven, met zijn demonen en het gebrek aan vooruitzichten. Het einde kan alleen maar bevrijdend zijn, en met wat blazers erbij lijkt er inderdaad naar het einde van het stuk toe, een eresaluut aan het leven te worden gegeven. Door ‘Leven’ als één lang conceptueel nummer voor te stellen vraagt Nevel wel wat inspanning van de luisteraar, die echter uiteindelijk beloond wordt met een zeer sterk stuk hedendaagse black metal.