Kleine festivals met een stevige programmatie op prozaïsche plekken. Wij denken spontaan aan het felbetreurde, maar op een hoogtepunt opgehouden Rhâââ Lovely (die Silly pils!) en voortaan dus ook aan Dunk! dat begin April doorging in de Fuifzaal Bevegemse Vijvers te Zottegem. Traden daar onder meer aan: het nog veel te onbekende Brusselse indietronic-fenomeen Yuko (beluister het mooie No One Here To Hug op MTG 63), de postrockerige Ieren van God Is An Astronaut en dus ook Dysgirices uit jawel Zottegem. Dat Dysgirices placeert met The Dog Knows meteen ook de eerste release op Lootgenot, het huislabel van het festival. Zes lange (slechts één nummer duikt onder de zes minuten), repetitieve en vooral uitermate doeltreffende instrumentals. De opnamekwaliteit doet de composities niet altijd recht (voor die cymbalen op Code 26 weten wij écht geen beter woord te verzinnen dan pap) en die melodica op Walthers Tune mag gerust vervangen worden door een toonvaster exemplaar, maar wie daar doorheen luistert (wij, bijvoorbeeld), krijgt toch vooral heel erg veel zin om Dysgirices een keer fysiek te ondergaan. Liefst nog in een fuifzaal ergens in de Vlaamse polders.