Ondergronds zwart metaal heeft nog steeds heel wat fraais te bieden. Het inmiddels tot kwintet uitgegroeide Deense gezelschap Horned Almighty bijvoorbeeld, dat vastbesloten is de obscure scène op zijn duivelsstaart te trappen. Recorded In Vomit zoals het hoort zet de band snelle black metal neer met een grote trashinvloed in de stijl van Slayer en dat is verdomd een goeie keuze. De rauwheid van het genre, denk aan Carpathian Forest, combineert vet met de atmosfeer en het ongepolijste van de betere trash, waarboven de zang van S, in de lijn van Impaled Nazarenes Mikka, ons extra meezuigt in de Deense hel en verdoemenis. De heren zijn er technisch sterk op vooruit gegaan in vergelijking met debuut Black Metal Jesus en de split met het Finse Sargeist. Deze cd is dan ook een aanrader voor elke liefhebber van extreme, harde muziek met een zwart randje. Origineel of vernieuwend is het allemaal niet, maar The Devils Music bevat wel onversneden blacknroll van het onderste en heetste schap. De hoes, met een gehoornde engel die een Flying V-gitaar bespeelt, is eveneens een blasfemisch juweeltje. Of het Belgische Goatholocaust, het duo LeathergoatSSkull en dame NunSSlutgoat zuiver op de graat zijn, is onduidelijk. De titel van de plaat doet het ergste vermoeden maar tekstueel vallen er weinig tot geen verwijzingen naar nazisme en andere foute ongein te bespeuren. We geven ze het voordeel van de twijfel maar geraken toch niet erg onder de indruk van de satanische black die het duo neerzet. Rauw en slordig, soms ietwat té schelle drums maar wel, vooral van madame, prima zang. Net die afwisseling tussen beider zang onderscheidt dit Belgisch duo van de overige hordes, zeker gezien de bewuste keuze om subordinating goat worshipping old school black te spelen, waardoor elke vorm van vernieuwing uit den boze is. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar de herrie mocht wat meer tering bevatten, zeker gezien de band garant wil staan voor politieke incorrectheid en pure haat. Dan verwacht een mens geen meeslepende melodieën natuurlijk. Het cijfer elf in de titel van Shaarimoths debuut staat voor de elf demonen van de chaos. Het Noorse trio heeft geen boodschap aan satanisme maar draait zijn blik richting Mesopotamië en dan vooral het godendom zoals dat in het oude Sumerië floreerde. De Poorten Van De Hel, de Nederlandse vertaling van het Hebreeuwse woord Shaarimoth, is bezeten van de Babylonische mythes, wat resulteert in een felle metalplaat met als intro de roep om de godheden Tiamat, Kingy en Apsu. Oosterse klanken worden vermengd met helse black, maar jammer genoeg zijn het vooral de vokills die ondergetekende weten te bekoren terwijl de muzikale omkadering veeleer tegenvalt. Te spiritueel naar ons idee, teveel Exorcist-fluitjes als sfeermaker en te weinig inventiviteit. De thematiek is interessant en biedt eens wat anders, nu nog wat beuken.